Όχι δε θα γράψω πάλι για τον Αλέξη Ασλάνογλου παρόλο που ο τίτλος είναι από μια δική του συλλογή 🙂

Αυτή τη φορά θα θυμηθώ τον Γκάτσο και το υπέροχο, αισιόδοξο, ρομαντικό, λυπητερό, βασανισμένο τραγούδι του.

Υπάρχει μια πέτρα αθάνατη που κάποτε περαστικός ένας άνθρωπος άγγελος έγραψε τ’ όνομά του επάνω της κι ένα τραγούδι που δεν το ξέρει ακόμη κανείς…

**************

Το ξέρω είσαι μια φλέβα γυμνή

κάτω από το φοβερό βλέμμα του άνεμου
είσαι μια σπίθα βουβή μέσα στο λαμπερό πλήθος των άστρων.

***************

Τὸ ξέρω πάνω στὰ χείλια σου ἔγραψε ὁ κεραυνὸς τ᾿ ὄνομά του
Τὸ ξέρω μέσα στὰ μάτια σου ἔχτισε ἕνας ἀητὸς τὴ φωλιά του

***********

μὴ γελᾶς καὶ μὴν κλαῖς καὶ μὴ χαίρεσαι
Μὴ σφίγγεις ἄδικα τὰ παπούτσια σου σὰ νὰ φυτεύεις πλατάνια
Μὴ γίνεσαι ΠEΠPΩMENON

*************

…. ἐδῶ στὴν ὄχτη τὴν ὑγρὴ μόνο ἕνας δρόμος ὑπάρχει
Μόνο ἕνας δρόμος ἀπατηλὸς καὶ πρέπει νὰ τὸν περάσεις
….
Νὰ βρεῖς μίαν ἄλλη θάλασσα μίαν ἄλλη ἁπαλοσύνη
….
Ἀντὶ νὰ κάθεσαι βουβὴ τὸν ποταμὸ νὰ μαλώνεις

Κι ἂς μὴ λυγίσει ἡ καρδιά σου
Κι ἂς μὴν κυλήσει τὸ δάκρυ σου πάνω στὴν ἀδυσώπητη τούτη γῆ

Δὲν ὠφελεῖ τὸ παράπονο

***************

θὰ πάψει ξαφνικὰ ἡ βροχὴ καὶ θὰ στεγνώσουν οἱ λάσπες τὰ χιόνια θὰ λιώσουν στὰ βουνὰ θὰ κελαηδήσει ὁ ἄνεμος τὰ χελιδόνια θ᾿ ἀναστηθοῦν οἱ λυγαριὲς θὰ ριγήσουν κι οἱ ἄνθρωποι μὲ τὰ κρύα μάτια καὶ τὰ χλωμὰ πρόσωπα

Κι ἂν θὰ διψάσεις γιὰ νερὸ θὰ στίψουμε ἕνα σύννεφο

8941633bf5106b468a69e47f5af70a4f

7e75e67ef5aa4f249cc8248cdb452d02

284b85009a793f79ff58e3e8ed9fc2b7

771ffd7b7613e5b242d56a417fbf40ca

735a269d2ed1714cb3e19a878a5b49cf