που δεν μπορούσε να ξεψυχήσει.
Γυρίσαμε πάλι στο φθινόπωρο, το καλοκαίρι
σαν ένα τετράδιο που μας κούρασε γράφοντας μένει
***
Οι στοχασμοί μας
σαν τις πευκοβελόνες της χτεσινής νεροποντής
στην πόρτα του σπιτιού μας μαζεμένοι κι άχρηστοι
θέλουν να χτίσουν έναν πύργο που γκρεμίζει.
Γ. Σεφέρης
*********************************************
«Κύριε, ήρθε η ώρα. Το καλοκαίρι ήταν πολύ μεγάλο.
Άφησε τον ίσκιο σου πάνω απ” τα ηλιακά ρολόγια,
και στα λιβάδια ξαμόλα τους ανέμους.
Ράινερ Μαρία Ρίλκε, «Φθινοπωρινή μέρα»
*********************************************
Αν δε τύχαινε να χεις μάτια με χρώμα φεγγαριού
“It was autumn, the springtime of death. Rain spattered the rotting leaves, and a wild wind wailed.”
‘Όταν ήρθες ….Κ. Καρυωτάκης
πόσο πίσω με πας…ναι να έρθει το Φθινόπωρο!!!