ΤΕΤΑΡΤΗ
ad vigilias albas
– Γιατί δε βραδιάζει;
– Κοίταξε αν θέλεις, κάπου θα βγήκε το νέο φεγγάρι.
– Όλοι κοιτάζουν τι θα κάνεις
κι εσύ κοιτάζεις τα πλήθη που σε κοιτάζουν
οι ματιές γράφουν ένα κύκλο στενό που δεν μπορεί να σπάσει.
Αν γεννηθεί κάποιος ο κύκλος θα πλατύνει
αν πεθάνει κάποιος ο κύκλος θα στενέψει
αλλά τόσο λίγο, για τόσο λίγο.
Κι οι τέσσερις άλλες αισθήσεις ακολουθούν την ίδια γεωμετρία.
Αν αγαπούσαμε θα ‘σπαζε ο κύκλος,
Θα κλείναμε τα βλέφαρα μια στιγμή.
Αλλά δεν μπορούμε ν’ αγαπήσουμε.
Ήταν ωραία τα μάτια σου μα δεν ήξερες πού να κοιτάζεις
κι όταν είπες να φύγουμε γιατί άρχισε να σκοτεινιάζει,
γύρισες και με κοίταξες στα μάτια και μια νυχτερίδα
πέταξε γράφοντας τρίγωνα…
Ξανάρχισε πάλι το γραμμόφωνο.
Οι νυχτερίδες οι δικές μας τώρα
γράφουνε κύκλους που στενεύουν όσο πετάνε
από τον άνθρωπο στον άνθρωπο στον άλλον άνθρωπο
κανείς δεν ξεφεύγει
κι η ζωή είναι πλούσια γιατί είμαστε πολλοί
κι όλοι μας ίδιοι
κι η ζωή είναι πλούσια γιατί βρήκαμε τελειοποιημένα μηχανήματα
όταν οι αισθήσεις παρακμάζουν.
Αδέρφια, μοιραστήκαμε το ψωμί και τον πόνο.
Κανένας δεν πεινά, δεν υποφέρει πια κανένας
κι έχουμε όλοι μας το ίδιο ανάστημα. Κοιτάχτε μας!
Σας κοιτάζουμε. Κι εμείς! Κι εμείς! Κι εμείς!
Δεν είναι τίποτα παραπέρα.
– Όμως τη θάλασσα δεν ξέρω να την έχουν εξαντλήσει.
Αγαπώ το Γιώργο Σεφέρη. Είναι ο λόγος που έγινα φιλόλογος (ίσως και μεταφράστρια με έναν περίεργο τρόπο). Ήταν ο πρώτος ποιητής που διάβασα όλα του τα ποιήματα σαν μυθιστόρημα! Το παραπάνω είναι από τις Σημειώσεις για μία εβδομάδα και είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά ποιήματά του, που μιλάει για τις λευκές νύχτες του Βορρά και το θέμα που επανέρχεται στην ποίησή του, “την αγωνία της μέρας που δεν μπορούσε να ξεψυχήσει”. Θα μπορούσε να έχει γραφτεί σήμερα.
Πραγματικά υπέροχος! ΤΙ ωραίος τρόπος να ξεκινάς την μέρα σου με Σεφέρη! Καλό σαββατοκύριακο να χουμε.
Καλημέρα αν και καθυστερημένα! Συγχωρήστε με γιατί έλειπα όμως 🙂 Φιλιά και καλό Σ/Κ!
Επίσης και καλή ξεκούραση! Φιλιά
“Λίγα λόγια και καλά”, μας συμβούλευε ο Σεφέρης και είναι κάτι που τηρούσε πάντα! 😉
Πολύ όμορφο κομμάτι διάλεξες, όπου τα πάντα λέγονται απλά!
ΑΦιλάκια και να έχουμε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο! 🙂
Ακριβώς! Γι’ αυτό μ’αρέσει γιατί μπορεί να λέει τόσα πολλά με τόσα λίγα λόγια!
Φιλάκια πολλά και σε σένα!
Να πω την αλήθεια ο Σεφέρης πάντα μου φαινόταν πολύ δύσκολος.Το συγκεκριμένο δεν το ήξερα αλλά μου άρεσε πολύ!
Τον αγαπώ! δεν είναι δύσκολος, κατά τη γνώμη μου, ισως καμιά φορά δυσκολεύει ο συμβολισμός στην ποίησή του και το ότι μιλάει για κάποια πράγματα εννοώντας άλλα…
Θα βάλω κι άλλα αγαπημένα μου δικά του να μου πεις τη γνώμη σου!
Φιλιά!
Πόσο όμορφο!! Δεν το είχα διαβάσει αυτό το ποίημά του!! Αν δεν υπήρχαν κι οι ποιητές τι θα μασταν!! 🙂 Να χεις μια ξεκούραστη Κυριακή Φωτεινή μου!!
Δίκιο έχεις μαριλένα μου! αγαπώ την ποίηση, με ξεκουράζει και με αγγίζει τόσο πολύ!
Φιλιά και καλό ΣΚ!
Δύσκολος και ερμηνεύσιμος με ποικίλους τρόπους ο Σεφέρης. Κι όμως αυτό το ποίημα του έχει κάτι δυνατό και γι’ αυτό αρέσει σε θαυμαστές και μη της ποίησης του. Ευχαριστούμε για το ανέβασμα, μάθαμε κάτι καινούριο 😉
Κι εσύ τον βρίσκεις δύσκολο ε; Χμμμ με βάζετε σε σκέψεις να σας ανεβάσω κι άλλα ποιήματα για να σας κάνω να τον αγαπήσετε κι εσείς 🙂 :):)
Καλοδεχούμενα και τ’ άλλα ποιήματα! 🙂
[…] έχετε μάλλον καταλάβει και από την προηγούμενη ανάρτησή μου, αγαπώ το Γιώργο Σεφέρη. Η ποίησή του έχει τόσες διαστάσεις όσες και ο […]