Όλοι έχουμε ακούσει, διαβάσει ή γράψει άρθρα με θέμα τα βιβλία για το καλοκαίρι – τι σημαίνει όμως αυτό και γιατί νιώθουμε την ανάγκη να χαρακτηρίσουμε κάποια βιβλία έτσι; Υπάρχουν πολλές
απόψεις επί του θέματος, κάποιοι σιχαίνονται αυτή την έννοια και κάποιοι άλλοι την απολαμβάνουν. Είναι τα “βιβλία για το καλοκαίρι” ένας τρόπος να νομιμοποιήσουμε την ανάγκη μας για αναγνώσματα που αλλιώς δε θα παραδεχόμασταν ότι διαβάζουμε; Ή μήπως είναι ένας απλός χρονικός προσδιορισμός και υπάρχουν κάποιοι που διαβάζουν το καλοκαίρι το ίδιο στυλ βιβλίων που διαβάζουν και το χειμώνα;
Για μένα το καλοκαίρι ζητάει ανάλαφρα βιβλία. Όχι απαραίτητα λιγότερο ποιοτικά. Συνήθως δουλεύω και το καλοκαίρι, οπότε μου αρέσει να ξέρω πως όταν γυρίσω από το γραφείο θα με περιμένει ένα βιβλίο που θα με ταξιδέψει χωρίς να με κουράσει μέχρι να έρθει ο καιρός να πάω διακοπές.
Επίσης, τι πιο δροσιστικό από το να διαβάζεις για χιόνια και παγετώνες στα σκανδιναβικά νουάρ ενώ έξω έχει καύσωνα; Δροσίζεσαι κι εσύ μαζί με τους ήρωες όταν απολαμβάνουν ένα παγωμένο ποτήρι κρασί ή βουτάνε στις πισίνες σε κάποιο νεανικό ΥΑ μυθιστόρημα 🙂
Τώρα, όταν πηγαίνω διακοπές, είτε σε παραλία είτε σε πόλη, δεν θέλω να διαβάζω βαριά φιλοσοφικά ή υπαρξιακά βιβλία. Αν ήταν να κουβαλάμε τους προβληματισμούς μας όπου πάμε καθόμασταν και σπίτι μας (Η πόλις θα σε ακολουθεί θα πει σίγουρα κάποιος σ’ αυτό το σημείο και ναι, σίγουρα ακολουθεί, δεν είναι ανάγκη να τη βάλουμε και στη βαλίτσα μας). Ούτε πρόκειται να τελειώσω τη Ναυτία του Σαρτρ που δεν κατάφερα να την τελειώσω ούτε την 3η φορά που την ξεκίνησα. Μου αρέσουν τα βιβλία που σε βάζουν σε σκέψη, που σε φέρνουν κοντά στον εαυτό σου και σου θέτουν προβληματισμούς αλλά στις διακοπές προτιμώ ό,τι πιο ανώδυνο, για να αδειάσει το κεφάλι μου από άγχη και να μπορέσω να επιστρέψω ανανεωμένη με καθαρό μυαλό και νέες ιδέες. Σκεφτείτε τις διακοπές του καλοκαιριού σαν ένα spa – πάμε για να καθαρίσουμε το σώμα μας, να το περιποιηθούμε και να το ξεκουράσουμε – όταν ο υπόλοιπος καιρός είναι ένα γυμναστήριο – ασκούμαστε, δοκιμάζουμε τις αντοχές και φτάνουμε τα όριά μας.
Σκέφτομαι όμως ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά και ρώτησα το φίλο μου τον Κωνσταντίνο, με τον οποίο έχουμε φτιάξει το Spectat, μια καινούρια υπηρεσία επιμέλειας, έκδοσης και προώθησης βιβλίων, που έχει τελείως αντίθετη άποψη:
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί στις διακοπές πρέπει να διαβάζω κάτι ανάλαφρο. Η λέξη “πρέπει” δεν είναι τυχαία, αφού η επιλογή βιβλίου το καλοκαίρι γίνεται για πολλούς με σχεδόν ψυχαναγκαστικό τρόπο. Θυμάμαι τον εαυτό μου σε μικρή ηλικία, Ιούνιο μήνα, σε κεντρικό βιβλιοπωλείο που ασφυκτιούσε από κόσμο (που πια τέτοιες εποχές!). Συγκεκριμένα ήταν το τμήμα με τα ευπώλητα και τις νέες κυκλοφορίες όπου βρίσκονταν όλοι συγκεντρωμένοι, ενώ εγώ σε μία άλλη άκρη, στο τμήμα κλασικής λογοτεχνίας προσπαθούσα να αποφασίσω ανάμεσα στο Μαγικό Βουνό και τον Ζοφερό Οίκο. Και ακούγοντας τους βιαστικούς πελάτες να ζητάνε “κάτι εύκολο για την παραλία και ελαφρύ για το ταξίδι” και βλέποντας ταυτόχρονα τους υπαλλήλους να τρέχουν για να τους εξυπηρετήσουν, περίμενα υπομονετικά τη σειρά μου ώστε να ρωτήσω σχετικά με τις μεταφράσεις και τις εναλλακτικές εκδόσεις. Το σπασικλάκι του βιβλιοπωλείου; Όχι, απλώς ποτέ δεν διαχώριζα τις αναγνωστικές προτιμήσεις μου ανάλογα με την εποχή. Ή μάλλον το έκανα, με τον αντίστροφο όμως τρόπο απ’ ότι οι υπόλοιποι.
Ας το σκεφτούμε λογικά: Το καλοκαίρι δεν είχα σχολείο. Ως ενήλικας πλέον, το καλοκαίρι φροντίζω να παίρνω την πιο μεγάλη άδεια. Είναι η μόνη περίοδος που έχω το χρόνο να διαβάσω κάτι ογκώδες χωρίς περισπασμούς. Επίσης, είναι η περίοδος που μπορώ να στραφώ στη πιο “σοβαρή” και απαιτητική λογοτεχνία. Ο λόγος απλός: το μυαλό μου είναι πιο ξεκούραστο, οι σκοτούρες σχεδόν ανύπαρκτες, ο χρόνος απλώνεται μπροστά.
Θυμάμαι, μου είχε πάρει μήνες, έναν χειμώνα ολόκληρο για την ακρίβεια, να τελειώσω τους Αδερφούς Καραμαζόφ παλιότερα. Τώρα, σε περίοδο καλοκαιρινών διακοπών σε νέα μετάφραση και έκδοση ενός τόμου κατάφερα και τελείωσα το μυθιστόρημα σε λιγότερο από μήνα. Θα μπορούσα να είχα διαβάσει 5-6 διαφορετικά best sellers. Αυτό όμως που αποκόμισα διαβάζοντας το αριστούργημα του Ντοστογιέφσκι, τόσο συγκεντρωμένα, έχοντας τη δυνατότητα να αφομοιώσω τα γραφόμενα σε ένα διαφορετικό χωροχρόνο, μακριά από τη μονότονη ρουτίνα της δουλειάς-σπιτιού-δουλειάς-σπιτιού, μου έδωσε τη δυνατότητα να δω το έργο από διαφορετική οπτική γωνία. Κατά κάποιον τρόπο φίλτραρα τη φιλοσοφία του Ντοστογιέφσκι ως εξωτερικός παρατηρητής, αντί να την αφήνω να χαθεί στην ανιαρή καθημερινότητά μου.
Δεν λέω ότι ο καθένας πρέπει να στραφεί στα σημαντικότερα έργα στην περίοδο των διακοπών. Αν κάποιος το κάνει ψυχαναγκαστικά τότε δεν υπάρχει λόγος – θα παρατήσει το βιβλίο σε μία μέρα. Αυτό που λέω όμως είναι ότι ίσως είναι καιρός να αναθεωρήσουμε τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε τα θερινά μας αναγνώσματα. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά για μένα ο συνδυασμός του ελεύθερου χρόνου και η έλλειψη περισπασμών είναι επαρκείς λόγοι για να με ωθήσουν στην πιο απαιτητική λογοτεχνία την καλοκαιρινή περίοδο.
Πάντως διαβάζοντας και τις δύο απόψεις (και παραλίγο να πειστώ με την παρουσίαση του Κωνσταντίνου) καταλήγω στο ότι πρέπει να σταματήσουμε να έχουμε ενοχές για το κάθε τι και να διαβάζουμε αυτό που μας αρέσει την εποχή που μας αρέσει. Ας μη γίνει και το διάβασμα καταναγκασμός – αρκετούς μας έχει φορτώσει η εποχή μας.
Εσείς με ποιον συμφωνείτε; Ή έχετε τελείως άλλη άποψη;
[polldaddy poll=9455053]
Θα συμφωνήσω με τον Κωνσταντίνο απόλυτα!Για παράδειγμα,θέλω πάρα πολύ να διαβάσω το Jo Confesso αλλα προτιμώ να το αφήσω για την άδεια μου για να αφοσιωθώ χωρίς περισπασμούς.Τελικά το σημαντικότερο είναι να βρεις αυτό το βιβλίο που καλύπτει τις ανάγκες σου την δεδομένη χρονική στιγμή ανεξαρτήτου εποχής.
Συμφωνώ στο τελευταίο! Αλλά κι εγώ αν βρω κάτι που φαίνεται ωραίο θέλω να έχω χρόνο στη διάθεσή μου να το διαβάσω και όχι στα κλεφτά και αποσπασματικά 🙂
Υπέροχο άρθρο.
Για έμενα καλοκαιρινά βιβλία ειναι όλα τα βιβλία. Φυσικά εξαιρούνται τα βιβλία με θέμα τους τα Χριστούγεννα ας πούμε!
Πάντως φέτος νιώθω πως θέλω να διαβάσω μυστηρίου πολύ. Ίσως Αγκαθα!
Ναιιιι τα μυστηρίου ταιριάζουν πολύ στο καλοκαίρι! Αιώρα, κάτι δροσιστικό και εξιχνίαση μυστηρίων! Τέλειο 😉
Ναιιιιι! Αλλά ελαφρύ,ας πούμε αγκαθα!
Όπως έχω πει πολλές φορές και στο Ex Libris, δεν τα χωρίζω με εποχές αλλά με τη διάθεσή μου (άλλο τεράστιο θέμα). Βέβαια, βασικό είναι υπό ποιες συνθήκες θα διαβαστεί. Αν δεν μπορείς να συγκεντρωθείς πχ κάποια βιβλία αποκλείονται.
Σίγουρα Μιχάλη μου! φαντάσου να διαβάζεις Φουκώ σε μια παραλία με παιδάκια να τρέχουν και μουσικές από πίσω! Κάποτε είχα δει έναν τύπο που διάβαζε στην παραλία την Ασκητική του Καζαντζάκη! Και σε πολύ κοσμική παραλία μάλιστα, όχι σε καμιά ερημιά…
Χε χε χε, δυσκολεύομαι να πιστέψω πως ο συγκεκριμένος αποκόμισε κάτι, μάλλον ως άσκηση image το έκανε ή για να βγει από την υποχρέωση…
Καλά σίγουρα! υπάρχουν πολλά ψώνια 🙂
Ναι, λες και τους τραβάνε οι παραλίες, για να μη πω για τα εγκλήματα αισθητικής που λέει και η Helena B.
haha καλά τα λέει η Έλενα 🙂
Χα! “Βιβλία για το καλοκαίρι” είναι για μένα τα βιβλία που έχουν ως θέμα τους το καλοκαίρι – αλλά τα βιβλία που διαβάζω το καλοκαίρι μπορεί να είναι οποιουδήποτε είδους, κατέληξα πρόσφατα. Από κάποιο βιβλίο μυστηρίου, ως ένα φιλοσοφικό δοκίμιο. Αν διαβάσω στην παραλία, θα διαλέξω κάτι χωρίς απαιτήσεις πολλές. Αν, όμως, έχω την ησυχία μου, έχω τη διάθεση να διαβάσω οτιδήποτε, δεν περιορίζομαι από την εποχή! Α, και έχω ανακαλύψει ότι τα τζιτζίκια είναι πολύ καλή συντροφιά για το διάβασμα. 😉
Τελικά ο καθένας έχει τη δική του ερμηνεία για τον όρο και αυτό είναι το ωραίο ! Αν και φαίνεται να καταλήγουμε στο ότι ανάλογα με τη διάθεση επιλέγουμε και τα βιβλία που διαβάζουμε 🙂 Τα τζιτζίκια εγώ αν αντιληφθώ ότι υπάρχουν (καμιά φορά τα ακούς χωρίς να δίνεις σημασία) τέλειωσε: δεν μπορώ νακάνω τίποτα μετά !Μου τη δίνουν στα νεύρα!!! 🙂 🙂 Κάποιο παιδικό τραύμα θα είναι σίγουρα 🙂
Τα βιβλία για το καλοκαίρι είναι από τα αγαπημένα μου. Φυσικά τα χωρίζω ανάλογα με τις εποχές (κάτι που μου βγήκε τελείως φυσικά), φυσικά και το καλοκαίρι αγαπώ να διαβαζω καλοκαιρινά βιβλία, δηλαδή βιβλία που έχουν θέμα τη θάλασσα, το καλοκαίρι, τις διακοπές, περιπέτειες αλλά και μυστήριο και φαντασία και ίσως κάποιο αισθηματικό, κάτι πολύ χαλαρό κλπ. Διαβάζω και στην παραλία βεβαίως, αφού πάμε σε ήσυχο μέρος χωρίς ιδιαίτερο κόσμο, και δε συγκρίνεται με τίποτα ο ήχος της θάλασσας σε συνδυασμό με μια καλή πειρατική ιστορία (βιβλία με πειρατές, άλλη τεράστια αγάπη μου!!) 🙂
Ki εγώ λατρεύω να διαβάζω στη θάλασσα! Μμμ ιστορίες με πειρατές, καλό ακούγεται 🙂 Έχεις διαβάσει την Καρδιά του Σκότους; Δεν είναι ακριβώς με πειρατές αλλά είναι πολύ ωραίο βιβλίο! 🙂
Όχι δεν την έχω διαβάσει, αλλά θα τη βάλω στη λίστα μου. Διάβασα το τέλειο “Νησί του θησαυρού” του Στίβενσον, έχω διαβάσει τους “Πειρατές” του Βερν, τις “Θάλασσες των πειρατών” του Crichton, τώρα διαβάζω την “Τορτούγα” του Evangelisti και μετά θα διαβάσω τη “Χρυσή Κούπα” του Στάινμπεκ και ίσως προλάβω και το “On Stranger Tides” του Tim Powers μέσα στο καλοκαίρι 🙂
WOW!!!!
WOW!!!! μπράβο θηρίο! Από αυτά δεν έχω διαβάσει 2-3 οπότε θα θα βάλω στη λίστα οπωσδήποτε! Ακούγονται τέλεια για καλοκαίρι!
[…] Αν θέλετε να δείτε κι άλλες προτάσεις για βιβλία για τις διακοπές σας (ή και όχι) μπορείτε να τσεκάρετε το ποστ Διαβάζοντας το ελληνικό καλοκαίρι – εκτός αν δε συμφωνείτε με τον όρο «βιβλία για το καλοκαίρι» – ψηφίστε το στο Τι θα πει τελικά βιβλία για το καλοκαίρι; […]