New Guest post #selidodeiktis  by Amalia

Τον τελευταίο καιρό, η μάλλον εδώ και αρκετό καιρό, έχω κάνει στροφή 180 μοιρών προς την κλασική λογοτεχνία και τον κλασικό κινηματογράφο. Θα μου πείτε, επαγγελματική διαστροφή. Εγώ όμως θα σας απαντήσω ότι η επιστροφή στο κλασικό είναι η επιστροφή στο αυθεντικό, στο αληθινό, στις διαχρονικές αξίες και τα διαχρονικά πρότυπα. Πώς, αλήθεια, θα συγκρίνω τη συγγραφική ικανότητα των σύγχρονων δημιουργών με εκείνη των παλαιοτέρων; Γιατί ο Καμύ, οι Μπροντέ, ο Μίλλερ, ο Καζαντζάκης, ο Καραγάτσης και αμέτρητοι άλλοι είναι αξεπέραστοι μέχρι σήμερα;
Νομίζω ότι η απάντηση είναι προφανής: οι μεγάλοι δημιουργοί είναι οι πρωτοπόροι δημιουργοί! Είναι εκείνοι που πρώτοι καταπιάστηκαν και έβαλαν σε λέξεις άπιαστες και υψηλές ιδέες που μας της άφησαν ως παρακαταθήκη για να έχουμε και εμείς κάπου να πατήσουμε και να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Και ακριβώς σε αυτό το σημείο βρίσκεται το νήμα που πρέπει να πιάσει ο σύγχρονος δημιουργός. Γιατί όταν έχουμε να κάνουμε με μεγάλες ιδέες το δύσκολο έργο του δημιουργού είναι να τις «μεταφράσει» στην εποχή του ώστε να αναμειχθούν με την πνοή της σύγχρονης εποχής και να αποκτήσουν έτσι και άλλη διάρκεια.
κλασική λογοτεχνία
Το δικό μου «πρόβλημα» ωστόσο εντοπίζεται αλλού.  Ενώ η επιστροφή στην κλασική λογοτεχνία μού χαρίζει μοναδικά συναισθήματα, την αίσθηση της νοσταλγίας και της επαφής με άλλες εποχές, ανθρώπους και αξίες, δεν ισχύει το ίδιο, ή μάλλον στον ίδιο βαθμό, με την επιστροφή στον κλασικό κινηματογράφο. Σίγουρα έχω απολαύσει πολλές κλασικές ταινίες (ΟΛΕΣ του Τένεσσι Ουίλλιαμς, για παράδειγμα), αλλά είναι και πολλές άλλες που αν και «διαμάντια» του κλασικού κινηματογράφου, προσωπικά δεν κατάφερα να τις δω ως το τέλος. Σε πολλές περιπτώσεις με κούραζαν οι διάλογοι, το στήσιμο των ηθοποιών, η σκηνοθεσία (εντάξει, δεν είμαι και μετρ του είδους J) και τα σκηνικά. Σε άλλες πάλι ταινίες, τα ίδια αυτά στοιχεία τούς χάριζαν τον αξεπέραστο χαρακτήρα τους!
Τελικά τι ισχύει; Προσωπικά, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν είμαι τόσο οπτικο-ακουστικός τύπος, όσο “διαβαστικός”… μου αρέσει να πλάθω εγώ τις εικόνες, και εγώ να τις κινώ, γιατί έτσι με αγγίζουν περισσότερο. Οπότε για εμένα ισχύει η επιστροφή στην κλασική λογοτεχνία και η στροφή στον πιο σύγχρονο κινηματογράφο.
Αλήθεια, για εσάς;;;
by Amalia #selidodeiktis