From BBC NI’s “Seamus Heaney: A life in Pictures” broadcast 15/04/09. Ποιητής, δοκιμιογράφος και μεταφραστής ο Seamus Heaney θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές της Ιρλανδίας, πολλοί μάλιστα τον συγκρίνουν με τον Yeats. Τα ποιήματά του έχουν υφή, μυρωδιές και χρώμα και συχνά διαβάζοντάς τα νιώθεις ότι μπήγεις τα χέρια σου σε υγρό χώμα μετά…
ένα πράγμα για το οποίο ευγνωμωνώ τη σχολή μου στο ΑΠΘ, και ειδικά το τμήμα μεσαιωνικών και νεοελληνικών σπουδών, εκτός από το ότι μου έμαθαν ένα σωρό σπουδαία πράγματα για την ελληνική λογοτεχνία, είναι ότι μου έδειξαν την αξία της έρευνας και του να προχωράς ένα βήμα πιο πέρα αυτό που σου δίνουν έτοιμο. Η βιβλιοθήκη…
Mε έμπνευση από το ποστ Summer Time στο μπλογκ Cherrybook reviews και με γενικότερη την τάση που με έχει πιάσει να απολαύσω το καλοκαίρι, σας βάζω ένα πολύ ωραίο και ρομαντικό τραγούδι που θυμίζει παιδική ηλικία, παγωτά και μεσημέρια γεμάτα αναμονή για κάτι που δεν μπορούσαμε να περιγράψουμε….
Ἀλλὰ τὰ βράδια Καὶ νὰ ποὺ φτάσαμε ἐδῶ Χωρὶς ἀποσκευὲς Μὰ μ᾿ ἕνα τόσο ὡραῖο φεγγάρι Καὶ ἐγὼ ὀνειρεύτηκα ἕναν καλύτερο κόσμο Φτωχὴ ἀνθρωπότητα, δὲν μπόρεσες οὔτε ἕνα κεφαλαῖο νὰ γράψεις ἀκόμα Σὰ σανίδα ἀπὸ θλιβερὸ ναυάγιο ταξιδεύει ἡ γηραιά μας ἤπειρος Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα ποῦ μυρίζει ἡ γῆ Βέβαια ἀγάπησε τὰ ἰδανικά…
His poetry will warm our souls forever I don’t love you as if you were a rose of salt, topaz, or arrow of carnations that propagate fire: I love you as one loves certain obscure things, secretly, between the shadow and the soul. I love you as the plant that doesn’t bloom but carries the…
Απόψε είναι ένα βράδυ για ποίηση, θερινά σινεμά, χρωματιστά ποτά, θολά φώτα και Νίκο Εγγονόπουλο: Μακρυνές συναυλίες, οπάλινες σπίθες, του πρώτου σπιτιού μας μέσ’ στη λαύρα του θέρους, Στης Γης του Πυρός την αέναη θήρα, στους κάμπους, στα δάση, στα ουράνια, Θ’ ασπασθώ απαλά της εικόνος τα χείλη, θα χαρίσω ελπίδες σ’ αχιβάδες και κάστρα…
Όχι δε θα γράψω πάλι για τον Αλέξη Ασλάνογλου παρόλο που ο τίτλος είναι από μια δική του συλλογή 🙂 Αυτή τη φορά θα θυμηθώ τον Γκάτσο και το υπέροχο, αισιόδοξο, ρομαντικό, λυπητερό, βασανισμένο τραγούδι του. Υπάρχει μια πέτρα αθάνατη που κάποτε περαστικός ένας άνθρωπος άγγελος έγραψε τ’ όνομά του επάνω της κι ένα τραγούδι…
“What would it be like to live in a library of melted books. With sentences streaming over the floor and all the punctuation settled to the bottom as a residue. It would be confusing. Unforgivable. A great adventure.” ― Anne Carson
Πρόσφατα σχόλια